O Hallerowo
Historia
1919 rok
Wielka Wieś należała do tej części Pomorza, która w 1919 roku po wieloletniej niewoli wróciła do Polski.
10 lutego 1920 roku odbyły się zaślubiny Polski z morzem. Jeden z oficerów biorących udział w uroczystości – Henryk Bagiński – zakupił od Leona Torlińskiego 20 hektarów ziemi i w ten sposób powstało Hallerowo. Sam Józef Haller zakupił 5 hektarów ziemi. Te ziemie jak i sąsiadujące z nimi należące do innych właścicieli ziemskich utworzyły letnisko nadmorskie, otrzymało ono nazwę „Wielka Wieś Hallerowo”. Od tego czasu letnisko zaczęło bujnie rozkwitać. W tamtym okresie powstał drewniany domek letniskowy nazwany „Hallerówką”, a także „Błękitny Domek”, pensjonat „Warszawianka”, pensjonat „Solmare” czy też dworek „Sienkiewiczówka”.
Historia
1926 rok
W roku 1926 powstało Towarzystwo Przyjaciół Hallerowa, które za zadanie postawiło sobie rozwój osady pod każdym względem zarówno ekonomicznym, jak i sportowym czy też kulturalnym. W 1930 roku rozpoczęto budowę kościoła p.w. Św. Wojciecha z inicjatywy wspomnianego Towarzystwa.
Hallerowo od początku było turystyczną dzielnicą willową i bardzo szybko stała się ekskluzywnym kompieliskiem, głównie odwiedzanym przez artystów, inteligencję oraz wyższych oficerów sztabowych.
Na początku lat 30-tych Wielką Wieś – Hallerowo połączono drogą z Jastrzębią Górą, która dopiero zaczynała powstawać. Towarzystwo było również inicjatorem budowy budynku stacji kolejowej. Stacja nosiła nazwę „Wielka Wieś – Hallerowo” aż do 1950 roku.
